27. Bölüm & Cemre_y'nin Mutlu Son Hikayesi

Ben de mucizemi anlatmak istiyorum...

7 yıllık evliyim. Evliliğimizin 2. yılında bebeğimiz olsun istedik. Bir süre deneyip olmayınca adet düzensizlikleri vs. derken doktora gittik. Test falan hiç bir sey yapmadan yumurta çatlatma iğnesi yapalım dedi ve o ay bu sayede hamile kaldım. Kalp atışlarını dinlemek için gittiğimizde kese oluşmuş fakat kalp atışı yok dedi bazen geç olabiliyor biraz bekleyelim dedi.  Bu arada hafiften benim kahverengi lekelenmelerim oluyordu. 8 haftalikken malesef yoğun bi kanamayla  kalp atışlarını hiç duyamadan düşük yaptım. O an o kadar ağrı acı yaşadım ki bebeğimi kaybetmenin acısını hissedemedim bile .Doktor kürtaja gerek yok kanamalarla atarsın dedi.

Bir sene daha denedik, olmayınca yine doktor yolunu tuttuk . Doktor yine çatlatma iğnesi yapalım dedi ve ben yine hamile kaldım. İlk seferde de yaşadığımız gibi kalp atışı yoktu. Kese büyüyor ama kalp atışı olmuyordu. 7.5 - 8 haftaya yakın yoğun kanamayla  tekrar düşük yaşadim. Bu sefer hem bebeğimi kaybetmenin ürünütü hem bu düşüklerin kötü günlerin başlangıcı olduğunu hissettiğim için çok daha canım yandı.Kontrole gittiğimizde doktor bunlarin olabileceğini söyledi sebebi ne olabilir diye ısrarcı oldum. Tekrarlayan düşüklerde bazı testler isteriz ama bence yaptırmayın hem pahalı testler hem zaman kaybı bişey çıkacağını sanmam dedi. Biz yine de testlerin ismini aldik ve yaptırmaya karar verdik. İlk iş  üniversite hastanesinde genetik doktora kan vermek oldu.1 ay sonra sonuç çıkacağını söylediler.1 ay olmadan hastaneden beni doktorun sekreteri arayıp,hocamız sizinle görüşmek istiyor dedi . Ertesi gün hastaneye gittim yalniz başıma  . Hocaya girmeden test sonuçlarını verdiler . Bir yandan internete girip neler yazdığını anlamaya calışıyorum bi yandan internet çekmediği için eşimi arayip yazanları internetten araştır derken beni içeriye çağırdılar ve acı gerçekle yüzleşmek zorunda kaldım. Doktor benimle konuşurken o kadar çok ağladım ki ne konuştuğunu anlamakta çok zorlandım. Benim kromozomlarımda 1 ve 19 da translakosyon olduğunu , sağlıklı bir bebeğimizin olmasının çok zor olduğunu , bunun ileri düzeydeki bir tüp bebek merkezinde mümkün olacağını,  maddi manevi çok zor bir süreç sizi bekliyor diyerek durumu anlattı . İş yerine gidene kadar otobüste gözlüklerimi taktim yarim saatlik yolda kimseyi umursamadan hıçkıra hıçkıra ağladım. Bu arada eşim sürekli arıyor telefonu açmıyorum açmadıkça mesajları sıralıyor kötü bişey var diye. İşe gittim orda da tüm gün ağladım bilgisayar başonda . Ne müşteriler ne patron hiçbir şey umrumda olmadi. 2 gün boyunca durmadan ağladım hayatımda ilk kez üzüntüden başıma ağrı girdi ne ışık ne insan görmek istemeden hep ağladım. 3.gün kendime geldim ve başladım araştırmaya sonra terimlerin ne olduğunu neden olduğunu ,herşeyi sil baştan çalıştım benimle aynı kaderi paylaşan arkadaşlarla tanıştım. Yalniz olmadığımı bilmek bana güç verdi. Kimler neler yapmış ,hangi doktor ,hangi hastane, iyi arastirmalar sorusturmalar telefon görüşmeleri derken İstanbul’da Memorial in bu konudaki tecrübesi kafama yattı. Her gün yol parası otel parası hastane parası hesapları yapmaya başladım. Yeni ev almıştık, kredi ödüyoruz işin sonu hep para. Elde avuçta birikim yok hepsi eve gitmiş. Eşimle konuştuk 1 yıl para biriktirip başlayacaktık. Sonra Memorial’i karşılayamayacağımızı  anlayınca Ege üniversitesi’ne karar vermek zorunda kaldık. Hem arkadaşımda kalacaktım hem İzmir daha yakın ücret yarıya inmişti. Tabi araştırma hastanesi olduğu icin hemen başlayamıyorsun önce doktorla görüştük ,annemden babamdan da kan istedi. Annemden bu translakosyonun geçtiğini öğrendik ama nasıl olur onun 2 sağlıklı kızından biriyim dediğimde doktor şans dedi . 1 ve 19 nolu kromozom için probların siparişini verdik. Tüp bebekte rahim filmi ve rutin bütün testleri istedi . Tabi bu süreç adetleri vs beklerken uzadı da uzadı.

Rahim filmi yeterli olmayıp histeroskopi çıktı bir de. Ben bu arada kızıyorum bizim sorunumuz belli işte niye bunca şey ameliyat falan diye. Acele edip direk son evreye geçmek istiyorum. Aksi gibi hep uzuyor bayram tatili, hoca seminerleri...Dosyaları evrakları toplamak 10 ayımızı aldı. Gönderildi.Nihayet iğneler başladı. Panik atak ben ,kendime iğne bile yapmayı öğrendim. Bulunduğum şehir yakın olduğu için kontrol zamanı İzmir’e gittim. Yumurta toplama işlemi en korktuğum şey narkoz ,istedim ( devlette narkozsuz yapılıyor )..  O akşam arkadaşımın gribi sağolsun bana bulaştı ve doktorlar narkoz alırsam yoğun bakımlık bile olabileceğimi söyledi, anestezi uzmanı da dahil hiçbiri kabul etmedi. Hayatımın travması , yumurta toplama işlemini yaşadım doktorla bağırışa bağırışa.. 10 adet yumurta toplandı ama çıkışta eşimin yüzünü bile göresim yoktu. 10 yumurtanın 9’u döllendi , sonra 7 ye düştü. Pgt ye 5 tanesini uygun gördüler. Bu 5 tanesinin sadece 1 tanesi ,1 ve 19 translakosyondan sağlıklı geçti ama  trozomi ve  down a bu  embryoda bakılamadı dedi doktor. Amniyosentez öneriyorum dedi imza attırdı, ben o an iyi bişey oluyor diye mutluluktan ağlarken 1 tane sağlıklı çıktı diye sevinirken,yukarıya transfere çıktık.

Profesör bu embriyonun bugun gelişimi yok, koysak bile düşer dedi. Kesinlikle uygun degil transfere dedi. O 2 tane pgt ye gitmeyen ler gelişim gösterdi isterseniz kağıt imzalayın onlardan koyalım dedi. Tutarsa amniyosentez ,tutmazsa zaten düşer dedi. Eşim sinirlendi, bizim o zaman o kadar para verip pgt yaptrmamızın ne anlamı kaldı madem yine yumurta çatlatmalarla denerdik,istemiyoruz transfer dedi.Ben tabi bu arada ağlama krizinde sanki 7 tane yavrumu orda birakmışım gibi bir his eşim evrakları halletti. Hastanenin bahçesine oturduk bir kez daha olayı düşündük. Eşim evimize dönelim dedi. Madem bu riski alacaksak yine çatlatma iğnesi yaptırırız dedi. Tutarsa zaten amniyosentez olur tutmazsa da düşüyor zaten dedi . Sakin kafayla düşününce mantıklı geldi. Arkadaşımın evine döndük eşyalarımızı topladık, herkes bizdeki sakinliğe şaşırdı. (çünkü tüm gün milleti yedim sağlıklı çıkar mı çıkmaz mı diye ). Hemen yola çıktık ve yolda eski kadın doğumcumu aradım ,evraklarla direk ona gittik. Dedik madem bu riski alacağız niye onca para verdik hani pgtsiz asla olmazdı bu riski alamazsınız diyordu genetikci. Her şey olup bitince karar sizin amniyo yaptırırz oldu. Doktorum ,siz zaten gayet mantıklı konuşuyorsunuz dedi, olayi çözmüşsünüz dedi ,bence de gereği yoktu bu kadarına dedi.İlaç ve bu işlemlerden dolayi 3 ay doğal deneyin sonra yine bana gelin bi çatlatma daha yapalım dedi. Ben de inofolik diye birşey duydum kullanayım mı dedim. Kullan folik asit dedi.10 tane düşük yapıp çocuğu olan hastam var dedi . Biz yeniden doğmuş gibi olduk. Tamamen stresimiz bitti , hatta aldığım kilolar için spora başladım  ,ağırlık çalıştım .  Müzik dinleyip yürüyüşler yaptım. İlk defa bebek düşünmediğim bir zamandı. Hatta grip olunca ilaç bile almıştım(hamile kalmak isteyenler bilir ya varsa şüphesiyle asla ilaç almazlar😊 heralde 4 yıl ilaçsız grip geçirdim) bu arada yumurta toplandı transfer olmadığı için 1 hafta sonra adet oldum.  Yine bir gun yürüyüşe gittik yolu çok uzattık. Eve geldim sabaha kadar uyuyamadım kasıklarım bacaklarım ağrıyor. Salonda bacaklarımı diktim koltuğa uzanıyorum. Eşim geldi yanıma bence hamilesin sen bi test al dedi.

Şimdiye kadar hiç normal yolla olmadı ,saçmalama dedim. İnofolikim de azalmıştı ertesi gün hem  onu almaya gittim bi de test alayım dedim nasılsa alıştık 5 lira 😂  . Bu arada adetim 2 gün falan gecikti, normalde de düzenli olmadığı için çok sorun degil 2 gün. Işyerinde test yaptım pozitif .Hemen eşimi aradım fotoğrafını attım. Patron geldi hemen hastaneye gidip kan verdim ama asla düşecek kaygısı olmadan nasıl güveniyorum . Ve kanda da pozitifi görünce normal doktor muayeneleri basladi .Çift doktor gidiyordum endişeler ,korkular  basladi. Ve ilk defa bi hamileliğimde o minik kalp atışlarını duyduk. Üstelik normal yolla gelen mucizemde. Bu arada eşimle amniyo lafını bile etmiyoruz. Eşim konuşturmuyor bile,  benim bebeğim sağlıklı amniyo falan yaptırmıyoruz diyor. 2.doktorumla durumumuzu konustum dedi ki eğer bu çocuk hasta, sağlıksız olursa aldıracak mısın dedi. Düşündüm asla dedim o minik kalp atışına nasıl kıyarım. O zaman salla boşver dedi. Minik kızım 4 ay boyunca miğdemi bulandırdı, zayıfladım ama bulandıkça mutlu oluyorum sanki sağlıklı olduğu için bulanıyor bulanmadığı bi saat olsa acaba bişey mi oldu diyorum ..

Gunler yaklaştıkça İzmir’deki genetik doktorumu arayıp ağlayıp sizce sağlıklı mıdır diyorum. Adam telefondan nasıl anlayacaksa. Hem amniyoyu reddetmişiz ,adam telefonda teselli ediyor iyi olacak inşallah diyor ben ağlayıp zırlayıp kapatıyorum. Son doğuma girmeden önceki hafta yine arayıp yine ağlayarak acaba doğunca sağlıksızsa eğer çocuk doktoru anlar mı ki diyorum. Anlar anlar diyor. Tabi bu konuşmalardan yine eşimin haberi yok. 9 ay yaşadığım hamilelik hayatımda yaşadığım en güzel ,en korkunç ,en endişeli ,en ilginç anlarıydı.

Doğuma gittiğim gün hala benden çocuk çıkacağına inanamıyordum sanki başkasının hayatını yaşıyor gibiydim. Tamam hayal ediyorsun ama hiç olmayacak bi hayal gibi. Ameliyatta o an kızımın ağlama sesini duyunca yaşadığımın gerçek olduğunu anladım. Onu ilk görünce yanıma  ilk getirip koklayınca mucizelere inandim. Allah’a şükürler olsun ki sağlıklı bir kızım oldu. Şimdi 8 aylık bir yaramaz. Allahımın bana emaneti. Rabbimin mucizesi .İyi şeyler yaşayabilmek için kötü şeylere göğüs germek gerekiyormuş. Bu bizim sınavımızdı . Şimdi tek duam kızıma sağlık ve tüm isteyen annelere sağlıklı bebişler..

not : tebrikler  çok çok sevindim


Merak ettiğiniz ya da konuşmak istediğiniz her konu için aşağıdaki e-postadan bana ulabilirsiniz.

deepliner15@gmail.com