21.Bölüm & deepliner & Hayat ‘ın hikayesi

Hayat ‘ın hikayesi

Bu hikayenin sonu mutlu sonla bitecek..

Merhaba benim başımdan geçenler şöyle,

Evliliğimizin ilk yılında ben bebek yapmak istiyordum zaten ancak eşim bir kaç yıl sonra bebeğimiz olsun istiyordu ama benim isteklerime karşı koyamadı tabiki.. ve ben evliliğimizin ilk yılında hamile kaldım çok şükür ki. Eşimle aramızda sadece kan uyuşmazlığının olduğunu biliyorduk. Hamileligimi öğrendiğimde çok mutluydum. Bu bebeği özellikle ben istemiştim. Hem de çok istemiştim. Hamileliğim çok güzel geçti ve 9 ay sonra çok tatlı bir oğlum oldu. O çok özel bir çocuk.Oğlum 2 yaşına girdikten sonra çevremden herkesin baskısına maruz kalmaya başladım. ‘’ ee hadi ikinciyi de bekliyoruz ‘’ diye diye aklıma girdiler. Ve ben aslında çok kızıyordum. Bıkmıştım bu konuşmalardan, bunalmıştım ve oğlum 6 yaşına girdikten sonra bir anda ‘’tamam artık oğluma kardeş yapayım ‘’demeye başladım, artık ben de kesinlikle istiyordum. Eşimle de konuştuk ve o da istiyordu hiç itiraz etmedi. Sonra ben hemen hamile kaldım ve kötü hikayeler burada başlamıştı. Ben çok da zor olacağını düşünmemiştim çünkü hem bir oğlum zaten vardı hem de hemen isteyince hamile kalabiliyordum.. hamile olduğumu öğrendiğimde çok çok mutlu oldum .hamileliğim güzel güzel ilerliyordu ve oğluma bir kız kardeş geliyordu .. bebeğimi karnımda büyütüyordum. Hamileliğimin 5. Ayına girmiştim  detaylı ultrason zamanım gelmişti artık. Dualar ede ede ultrason odasına girdim , doktor hiç bir sıkıntı görmemişti çok mutluydum. Ama nedense başka bir doktora da gitmek istiyorum , gitmek istediğim doktorun muayene ücreti yüksekti ama içimden bir ses sürekli ona da gitmem gerektiğini söylüyordu. (Ama Allah gerçekten bütün kapıları kapatmazmis hep bir yerde yardimci oluyor.Bunun örneğini çok yaşadım.) Eşim iş yerindeyken aradım ‘'sadece bir kere oraya gideyim,sorun yoksa yine buraya devam ederim'’ demiştim. Halbuki herşey yolundaydı bir sıkıntı yoktu.Halâ neden diğer doktor birden aklıma düştü diye şaşırıyor , inanamıyorum. Allah yol gösterdi hep böyle düşündüm.Söylediğim doktora gittim..Doktor bakarken bir kaç tane sıkıntısını söyledi bebegimin.’'Yarın yine gelin’'dedi.Başka bir doktor daha bakacakti.O merkezin en iyi doktoru.. Bu söylenenler nereden çıkmıştı şimdi. Herşey yolundaydı ilk doktoruma neden inanmamıştım ki. Neden hep daha iyi doktor baksın diye bekletiyorlardı? O gecem ay oldu yıl oldu. Geçmek bilmeyen bir gece daha vardı önümde. Ertesi gün tekrar gittik ve bakan doktor bebegimdeki sorunları soğuk kanlilikla tek tek saydı. Kolumla yüzümü kapatmıştım ekrana bakamiyordum..Ağlıyordum titriyordum..O kadar titredim ve ağladım ki doktorum ‘'Kıpırdama da bebeği tam görelim '’ dedi. O da bizi büyük bir hastaneye sevketti..Orada baktılar evet çok fazla sorunları vardı bebeğimin. Belki doğmadan ölecekti belki de doğduktan kısa bir süre sonra kaybedecektik.Alamayız bebek büyük dediler.Başka bir yere gittik ama ağlamalarim içerde dışarda her yerde devam ediyor ,tutamıyordum ağlamalarımı, tüm sıkıntım gözyaşlarımla akıp gitsin istedim, onu kaybetmek istemiyordum , ben bunu nasıl kaldırabilirdim ki.Kendimi çıkışını göremediğim karanlık bir labirentte hissediyordum.Ağzımdan bir lokma girmiyordu. Bebeğim beslensin diye yememe içmeme dikkat eden ben , artık yiyemiyordum. Tabi bebeğim karnimda aç ve sıkıntımı hissediyor diye ayrıca kahroluyordum.Gittiğimiz diğer doktor da ultrasonda baktı ve ben olsaydım ben de aldirirdim dedi.Bizi bir doktora yönlendirdi o da inceledi ve ertesi gün gittik. Artık her iey bitecekti. Bu olanlara inanamıyordum.Korku,üzüntü ve heyecanla ameliyathaneye girdim.Gözümü açtığımda bebeğim yoktu.Vedalaşmıştık bebeğimle. Sezeryanla kaybettim bebeğimi. O gece ayağa kaldırıldım ,hastane koridorunda yürürken, bebek ağlamaları,süslenmiş kapılar, kucağına bebeğini alan anneler, hiç kolay değildi bunları görmek yaşamak. Taburcu olup eve vardığımda karnım ve kucağım boştu..Hıçkırıklara boğuldum.Bir an önce zaman geçsin ve tekrar hamile kalayim diyordum.7 ay geçti ben yine hamileydim. Doktor kontrolüne gittiğimde kalp atışı henüz yoktu ancak iki hafta sonra tekrar gelin dedi. Gittiğimizde 9 haftalıktı ama 6 haftalık kadar görünüyordu kalp atışı hiç başlamadan düşüğüm başlamıştı. O büyük kayıptan sonra bu düşüğüm çok etkilememisti beni.Bu düşüğümden 8 ay sonra bir daha hamile kaldım. Daha önce bebegimdeki sorunları ortaya çıkaran dr takiplerimi yapıyordu.Çok da motive ediyordu beni.Detaylı ultrasona da girdim sorun görünmedi.Ancak burun kemiğinde farklılık ve kalbinde delik vardı.Amniyosentez yaptirdim temiz çıktı. Çok mutlu oldum ancak bebeğimin dogacagina,aramıza bir bebeğin katılacağına inanamıyordum hala. Bu arada oğlum olacaktı. Oğluma yoldaş diyordum.Doğuma 1 buçuk ay kala bebeğimin kıyafetlerini yikadim ütüledim,yerleştirdim.Çantamız dışında herşeyimiz hazırdı. Ertesi hafta kontrolüm vardı.Doktora gittik ve ‘’bir tuhaflık var’’ dedi.Tam açıklamadı..Yine ertesi güne çağırdı diğer doktorun bakması için. Ben ağlayarak dra yalvarsam da birdaha bakması için 'bakamam yarın gelin'dedi.O gün eve geldik kayınvalidem geldi kapıyı kapattık ve ben hıçkırıklarla ‘'bu da gitti’ 'dedim..Çok çok çok zordu o dakikalar ,o günler. Kabus gibiydi.Hayatımın en zor zamanlarıydi.Ertesi güne sezeryan olacakmış gibi hazırlığımı yapıp gitmemi söylediler. Tabi sonlandirilacak mi belli değil. Büyük ihtimalle sonlandırılır dediler.O sedyede çaresiz oturuşum,3- 4 doktorun etrafımda konuşması,aglamalarim..Hiç unutamam.Aynı gün gece suyum hafif hafif gelmeye başladı. Ben ne olduğunu çözemedim.Çünkü oğlumda suyum gelmemişti. Ertesi gün gittik hastaneye.Yine aynı oda da bir kaç doktor masanın etrafında oturuyor.Geçtik oturduk.Bize söyledikleri yeni doğan doktoru kabul etmemiş. Bebeğin sezeryan gününü beklememiz gerektiğini ve dogumdan sonra bir ihtimal belki de tedaviyle geçecek bir rahatsızlık mi yoksa başka birşey mi yaşayarak görecektik.Büyük ihtimalle de dogumdan sonra çok yaşamaz dediler.Bunu bile bile doğum zamanına kadar insan bekleyemez ki..Sonra laf arasında eşim '’yalnız galiba eşimin suyu geliyor'’dedi.İçeri geçtim doktor muayene etti ve 'suyun geliyor doğum baya başlamış'dedi.Allah hep yanımızda işte. .Kaldiramayacagimız yükü vermiyor.Suyum gelmeseydi en az 3 hafta bütün sorunları bile bile bekleyecektim tabi kafayı sıyırmazsam..
Hemen sezeryana alındım ama bir umut ta vardı yine de içimde.Çünkü doktor bir ara 'belki de tedaviyle geçecek biseydir' demişti. O umuda tutunmak zorundaydım. Kendime geldiğimde hemen bebeğimi sordum aynen saydıkları gibi sorunları varmış, durumu kritikmis ve her an kaybedebilirmişiz.Hayatımın en zor zamanlarıydi.Acının tarifini yapmak mümkün değil.

Sonra hemen bizim genetik testlerimiz yapıldı. Bir cilt hastalığı çıktı. Bebeğimi bir ay kadar hastanede yaşam mücadelesi verdikten sonra kaybettik..O günlerde nefes alamıyor boguluyordum. Bu nasıl bir acıydı ,inanamıyordum, geçen süreç çok zordu bir anda her şey allak bullak olmuştu.

Özetle ;

1.hamileliğim sağlıklı oğlum oldu

2.hamileliğim 6 buçuk aylıkken sorun farkedilip sezeryanla alındı

3.hamileliğim 9 haftalık olması gerekirken 6 haftalık görünüyordu daha kalp atışı olmadan kaybettim , düşük yaptım ve kürtaj oldum sonrasında.

4.hamileliğim en son sekiz aylikken muayeneye gittim.Diğer bebekte olduğu gibi bu bebeğim de ellerini tam açmıyordu.İkisini de cilt hastalığından kaybettim.Doktor diğer bebekteki gibi aynı sorunları taşıyor olmasından şüphelendi ,gördüğü bulgulardan.Ertesi gün yine gittim daha iyi bir doktor daha detaylı bütün sorunları anlattı. O gece suyum gelmeseydi 3 hafta daha öyle beklememe karar vermişlerdi. Sabahında sezeryana alındım oğlum oldu, bir ay gibi bir zaman hastanede yaşam mücadelesi verdi ve kaybettik..

Bir sene sonrasında tüp bebek tedavisine giriştik.İki tedavi gördük.

Bu kadar acıdan sonra kendimi maddi manevi biraz hazırlayıp tüp bebek yapmaya karar verdik. İlk denememde 8 olgun yumurtadan 6 tanesi döllendi .3. gün 3 tane embriyo pgt ye gitti ve 2 tane sağlıklı geldi. İkisi de tranfer oldu ama maalesef tutunamadılar.

2. tüp bebek tedavimde 15 yumurtadan 9 u olgundu.5 tanesi döllendi ,2 tanesinin gelişimi yavaştı. 2 tane pgt den sağlıklı geldi, transfer oldu, tutundu ama maalesef düşük yaptım. Bende myom olduğunu ama çok da önemli olmadığını söylemişti doktorum. Yine de transferden önce myomları aldırırsam iyi olacağını söyledi ama maddi olarak bu bizi zorlayacaktı myom ameliyatı olmak istemedim. Trasnfer oldu tuttu ama maalesef sanırım myomlarımdan dolayı düşük yaptım. Başka bir açıklaması yok çünkü.

Şimdi de laparoskopi yöntemiyle myomumu alırdım, oğlumu kaybettiğim hastanede. Bundan sonrasında yine tüp bebek deneyeceğim ancak şimdilik bekleme aşamasındayım..

Merak ettiğiniz ya da konuşmak istediğiniz her konu için aşağıdaki e-postadan bana ulabilirsiniz.

deepliner15@gmail.com