3.Bölüm & deepliner & Hayata Karışmaya Çalışmak- Alışmaya Çalışmak

Hayata Karışmaya Çalışmak- Alışmaya Çalışmak

Evlenmiştik , herkes iyileşmişti, en azından düzene girmiş sayılırdı. Her gün ablamla görüntülü konuşuyordum, her gün sabah ve akşam aynı saatte içmesi gereken ilaç saatinde arıyordum mutlaka. 1 yıl boyunca hiç bir şeyin önemi yoktu ablamdan başka. Evliliğe alışmaya çalışıyordum, evliliğin getirisi olan sevgilimin ailesi ve çevresine alışmaya çalışıyordum. Ve çok zorlanıyordum. 2007 den beri yalnız yaşıyordum ben. Evde biriyle yaşamak sevdiğin adamla bir evi paylaşmak hem çok güzel hem de çok zordu benim için. Evliliğimden hiç bir şey anlayamıyordum. Çünkü çok yorgundum. Ablamın başına gelenlerden dolayı kendimi toparlayamıyordum sürekli dinlenmek istiyordum. Ailemin yanına gidip gelip duruyorum , yoruluyorum, sevgilimin ailesine,evliliğe, evliliğin getirileri ve götürülerine alışmaya çalışıyordum. Eşimin ve ailesinin beklentilerini karşılayamıyordum, iyi bir gelin olamıyordum, iyi bir eş olamıyordum,samimi olamıyordum, soğuktum, sadece eşimin yanında olmak iyi geliyordu bana, sadece ikimizken mutluydum,başka hiç kimseyi görmek, sesini bile duymak istemiyordum .. Herkesten ve herşeyden soğumuştum.  Hiç kimseyi görmek , oturup muhabbet etmek istemiyordum. Arkadaşlarımla bile görüşmek istemiyordum. Sadece dinlenmeye ve yalnız kalmaya ihtiyacım vardı. Ve bu büyük sorun yaratıyordu. İnsan içine karışmaktan kaçtığım için sevgilim bana bakıp şaşırıyordu çünkü gerçekten çok gezmeyi eğlenmeyi seven bir insandım o beni tanıdığında ve artık hayata karışmam gerektiğini söylüyordu. İşe gidiyorum ,çalışıyorum ,eve geliyorum ,yorgunum ve yatıyordum. Sürekli uyumak istiyordum, günler geçti geçti ve artık normal hayata başlamıştım. Ablam daha iyiydi. Sürekli görüşüyorduk, ben de iyileşmiştim artık. Evliliğimi 8-9 ay sonra anlamaya başlamıştım. ‘Tamam artık kendine gel’ demiştim. Senin de bir hayatın var ve bu seçimi kendin yaptın. Ne kadar pişman olursam olayım bu böyleydi.

Yeni hayatıma alışmıştım artık, her şey güzel gidiyordu. 1. Yılımız bitmişti bile. Yılbaşı için eğlenmeye bir oteldeki programa gitmiştik sevgilim ve arkadaşlarımla ,dans ederken , saat 12:00 olduğunda kulağıma eğilip gelecek yıla bebeğimizle girelim ,dileğim bu demişti. Ve ben de çok istememe rağmen korku çanlarım zır zır çalmaya başlamıştı. Olacak mıydı acaba ? Olabilecek miydi? Korku ve endişeyle beraber gece düşünmemeye çalışsam da artık benim için yeni bir yol görünmüştü. Denemeye başlamak için bir kaç ay geçmesini bekledim. Biraz zaman geçtikten sonra hamile kalmıştım. Evet hamileydim ,inanamıyordum, adetim düzenliydi ve gelmesi gereken günde dayanamadım ve idrar testi aldım iş çıkışı eve koşa koşa gidip hemen yaptım .Silik ikinci çizgi. İçim içime sığmıyor. Emin olamadım hemen eczaneye bir tane daha almaya gittim. İki tane daha aldım J ne olur ne olmaz di mi? İkisini de yaptım çift çizgi. Annemi aradım hemen , ‘durum böyle böyle aslında bu haberi başka türlü vermek isterdim ama dayanamadım tutamadım kendimi’. Korkularımdan sanırım. Kan testi verdikten sonra eşime söylemek istedim ama akşam olmuştu ve annemin ısrarlarıyla ‘gece gece hastaneye tek başına gitme bu bi sorumluluk eşine söyleyeceksin ‘dedi. Ve söyledim havalara uçtuk. Sonra gece kan vermeye gittik hastaneye, bekledik bekledik,hep bir korku .. Sonra pozitif.. Ama çok yeni. Hemen muayene oldum keseyi gördü. İki hafta sonra gelin kalp atışına bakalım dedi. 2 hafta bana geçmek bilmedi. Doktora gittik kalbi atıyor ama dinletmek istemiyorum zararı olabilir dedi. Tamam dedik kalp atış hızını gösterdi. Üç hafta sonra gelin kalp sesini dinleteyim size dedi. Tamam dedik. O arada yıllık izne çıktık. Aman Allahım nasıl güzel bir tatildi. Seneye bu zamanlar bebeğimizle tatile çıkabileceğiz. Bebek için en uygun otelleri araştırıyoruz, soruyoruz.. Çok heyecanlıyız ikimiz de, sürekli planlar yapıyoruz, evi düzenleme planları odaları değiştirirz diyoruz, şunu alırız bunu alırız.. İsim bile düşündük hemen. Tatilde yediğime içtiğime dikkat ediyorum , inanılmaz sağlıklı besleniyorum.. Hayatımın en mutlu günleri..  Gerçekten de öyleydi. Bundan sonra yaşadıklarımı okuduktan sonra hayatımın en güzel günleri olduğunu siz de anlayacaksınız. Tatilimiz bitti eve döndük , dinlendim ,eğlendim ,yoruldum.. Bir hafta sonra doktora gidecektik. İşyerinde bir gün öğle yemeğinden ofise döndüm. Tuvalete bi gittim kan gelmiş. Ama küçücük azcık. Diyorum ki kendi kendime ‘’tutunma kanamasıdır bu kesin. Bişey yoktur. Kanamaların hepsi kötü değil ki.’’ Biraz sonra bir daha gittim yine kan. ‘Off ‘diyorum ablamı aradım,durum böyle böyle, ‘’hemen doktora git hadi’’ dedi. İşyerime ne diyip çıkacağım şimdi offf diyorum. Çünkü henüz bir arkadaşımdan başka hamile olduğumu bilen yoktu. O da daha yeni öğrenmişti. Acilen çıkmam lazım dedim . Ne uydurduğumu inanın hiç hatırlamıyorum. Çıktım doktora kanamam var dedim. Karnımdan baktı hiç bir şey söylemedi, sonra alttan bakalım bir de dedi. Baktı baktı ve hiç ses çıkartmadı. ‘’Ne oldu kötü bir şey var di mi?’’ dedim. Duymaktan çok korkarak sorsam da.. ‘’Evet kalbi durmuş maalesef’’ dedi.. Dünyam başıma yıkıldı, kaynar sular döküldü tüm vucudum yanmaya başladı ve ‘’Hayatımın güzel günleri , en güzel günlerim bugüne kadarmış’’ dedim. Yeni bir kapı daha açılmıştı artık. Daha doğrusu güzel hayatımın kapısı yüzüme çarpılmıştı pat diye. Sonrası, sonraki yazımda bahsedeğim canım ablamın yaşadıklarıyla benimkilerin kesiştiği bir hayat başlıyordu.. 

Merak ettiğiniz ya da konuşmak istediğiniz her konu için aşağıdaki e-postadan bana ulabilirsiniz.

deepliner15@gmail.com