7.Bölüm & deepliner & ABLAM

ABLAM,

Ablam ve ben, bu bir mucizenin başlangıcıydı. Benim tüp bebek transferim yapıldı ve test sonucum pozitifti. 2 hafta sonra ablam beni aradı ,’’ benim adetim gecikti ama test yapmadım. Bence değilimdir.’’ dedi. ‘’Hemen kan ver hadi nasılsa hastanede çalışıyorsun stres yapma boş yere’’ dedim. Ve gitti kan verdi ve evet o da hamileydi yeniden. Ama ablam hamile olduğunu öğrendiği günden itibaren kesinlikle hiç kimseye söylemedi ve hamile olarak kabul etmedi kendini. ‘’Nasılsa düşecek, diğerleri gibi bu da gidecek. Kesin ölecek’’ dedi durdu. Hastanede çalıştığı için doktora sık sık gidebiliyordu. Haftanın 2 günü doktora gidip kontrol ediyorlardı , öldü mü kaldı mı diye. Sürekli ölecek düşecek bari haftasonu belli olsun da haftasonu yatarım Pazartesi başlarım işe diyordu. Sürekli ölecek demesine rağmen bebeği büyüyordu . Aramızda sadece 4 günlük bir fark vardı, son adet tarihlerimize göre. Benim tahmini doğum 2 Kasım , ablamınki 10 Kasım görünüyordu. Ben de ‘’bak ben de hamileyim sen de hamilesin bu bir mucize, beni bekliyormuş senin minik ‘’ diyip telkin ediyordum sürekli. Ama ablam da ‘’ sen beni düşünme n’olur benimki ölecek zaten seninki bana da yeter.’’ diyordu. Kıyamam ben ona. Aklım çıkıyordu her doktora gittiğinde. Benim doktor kontrollerinde de ablamın aklı çıkıyordu. İkimiz hem birbirimiz için endişeliydik hem de kendimiz için. Ama sürekli dua ediyordum Allah’ım nolur ablamın bebeği sağlıklı olsun ve sağlıkla doğsun. İkisi de gelsinler sağlıkla diyordum ,nedense içimde bir yerlerde bir endişe hep vardı ve ikisinden birini alacaksan yanına nolur ablamın bebeğini alma diyordum. Allah’ın boş anına geldi ki benimki gitti yanımızdan. Ablam 16 haftalıkken amniyosentez yaptırdı ve 4 hafta sonra çıktı sonucu. Benim bebeğimin ayrıntılı ultrasonda sonucunu Çarşamba günü öğrenmiştik, Cuma günü de Recep Has’tan kesinlikle kötü olduğunu teyit edip sonlandırma kararını vermiştik ve ablamın da amniyosentez sonucu Cuma akşamı doktor kontrolünde belli olacaktı. Sonuç almaya ve muayeneye gittiler. Ben sürekli dua ediyorum , benim bebeğim hasta ölecek , nolur benimkinin ömründen al ablamınkine ver Allah’ım. Nolur o hasta olmasın nolur , tek tutunacak dalım yeğenim nolur. Diye yakarışlardaydım. Ve gece saat 9 buçukta ablam aradı, temiz çıktı dedi ama mutlu değil. Ben çığlıklar atıyorum Allah’ıma şükürler olsun. İşte mucizeydi bu..  Tutunacağım tek dalım yeğenim sağlıklıydı. Buna da şükürdü. Bu kadar stres bu kadar acı bitecekti. Ablam için ve benim için de . Artık annemle babam torun sahibi olacaklardı. Eniştem 10 yılın sonunda bebeğine kavuşacaktı. Çok şükür..  Ablamın doktoru neden sevinmedin sen neyin var senin dediğinde ablam benim durumumdan bahsetmiş ve sevinemiyorum, kardeşim tüp bebek yaptırdı pgt yaptırdı ve herşey yolundaydı ve durum bu demiş. Doktora yalvarmış, doktor da tamam gelsin ben de bir bakayım, burada mr da çektiririz demiş. Üniversite hastanesinde Prof. Çok çok iyi bir doktor. Ablamlar da bu haberi duyunca tamam hadi gelin dediler. Ve her şeyine bakıldıktan sonra normal doğumla bebeğimle vedalaşmıştım.. Biliyorsunuz buraları..

Sonra ablamın bebeğini beklemeye başladık , gerçek anlamda bekliyorduk artık, soru işaretlerimiz de yok olmuştu bebeğimiz sağlıklıydı çok şükür ki. Sonra amniyo sıvısı azalmaya başladı gebelik riske girdi derken 32. Haftada bebeği sezeryanla dünyaya gözlerini açtı. Sonsuz mutluluk, sonsuz şükür, yılların birikmiş sevgisi, özlemi onda birleşti ve ona aşık olduk. İyi ki geldin yeğenim, iyi ki bizimlesin, beni sen iyileştirdin.. iyi ki geldin.. 

Merak ettiğiniz ya da konuşmak istediğiniz her konu için aşağıdaki e-postadan bana ulabilirsiniz.

deepliner15@gmail.com