SORULAR ,SORULAR
Yazıklar olsun muydu bana? Ne biçim bir insandım ben? Ben bebeğimin
ölümüne karar vermiştim? Buna imza atmıştım? Allah beni hiç affetmeyecekti ,
asıl önemli olan kızım beni hiç affetmeyecekti? Hayat benim için işte tam da
şimdi bitmişti. bu acı tarifsiz acı.. öğrendiğim ilk günkü gibi değildi. Neden ?
alışıyor muydum yoksa bebeğim benden gittikten sonra artık rahat mı etmiştim. Sanırım
en önemli dönem , karar verme dönemiydi. O sorumluluğa sahip olmamalıydım. Keşke
böyle olmasaydı , keşke ben karar vermek zorunda kalmasaydım. Eşim ve ben
ikimiz karar vermiştik. Ama istemesem gitmezdim doktora. İstemesem ayrılmazdım
bebeğimden. Ne hayaller kuruyorduk onunla. Ahh kızım çok güzeldin sen .
eşsizdin sen. Neden böyle oldu ? Allah neden bunu verdi ki bize. Ben ne yapmış
olmalıyım ki bu kadar üzülüyorum bu kadar acı çekiyorum? Kime ne yaptım ben? İlahi
adalete inanırım, ama ben hiç kimseye bu kadar acı çektirmiş olamazdım ,
birinin çocuğunu öldürmemiştim, kimseye bilerek kötülük yapmamıştım. Bunu neden
ben yaşıyordum? Sorular sorular, inanamıyordum başıma gelenlere. Ben bunları hakedecek ne yaptım ? bundan sonra
nasıl nefes alacaktım ki? Nefes alsam ne işime yarayacaktı? Hayatımda hiç bu
kadar acı çekmemiştim. Ama sanki ablamın beyin kanaması geçirdiği zaman daha mı
çok üzülmüştüm. Şuan mantıklı düşünmeye çalışıp yanımdaki insanlara
sığınmalıydım. Arayan soran herkese çok teşekkür ediyorum ancak açamadım ben o
telefonları. Konuşamadım. Hiç bir şey iyi gelmediği gibi beni daha kötü
etkiliyordu . en yakın arkadaşlarımla bile konuşacak gücüm yoktu. ‘’Daha gençsiniz
, yine olur ..’’ ne alakası var. Ne alakası var acaba? Senin başına gelmedi ki
sen nereden bileceksin ? deme bu cümleyi kurma bana.
‘’Neden olmuş acaba allah allah.. bizim de bir tanıdığın
başına geldi, yaşamaz dediler ölür dediler, aldırmadı senin gibi, doğurdu,
şimdi de sapasağlam ilkokula gidiyor , görsen ahhh ne güzel çocuk maşallah..’’ ahh benim canım tanıdığım, ne güzel işte ne
güzel,keşke benim de başıma gelmeseydi,senin bu lafların beni mutlu etmiyor,
umut da vermiyor, bana iyi gelmiyor, doktorlardan küçücük bir umut kırıntısı
bile alsam bebeğimden ayrılır mıydım sence? Bir otur düşün, bunları ben değil
kendin yaşamış olsan ne yapardın onu düşün ..
‘’hangi doktora gittiniz, bak bu doktora da gitseydiniz
keşke’’ ahh keşke güzel kardeşim.. ne diyecekti? Sence ne diyebilirdi?
‘’bu yaptığınız çok günah, allah affetmeyecek.. ‘’ ben de
affetmeyeceğim.. kimi suçlamalıyım. Sizce ben kimi suçlamalıyım, siz beni
suçluyorsunuz ya, ben kimi suçlamalıyım?
Eşimle İstanbul’a dönemedim, evime gidecek gücüm yoktu. Ailemin
yanında kalmayı tercih ettim. Süresiz olarak kendimi iyileştirmek istedim,
işten ayrılayım dedim, yok rapor alalım dediler.rapor bitince bakarız dediler. Tamam
dedim. 2 ay işe gitmedim. Toplamda 2 ay ailemle vakit geçirdim. Daha doğrusu
ruh gibi yanlarında durdum. Konuşamadan, sürekli dalıp giden bir kızları vardı
artık. Nerde eski küçük şımarık kızları , nerde bu ? bizim kızımız mı bu?
Çok boş ve çok zor günlerdi.. zaman geçiyor işte. Bir şekilde
geçti günler.. ailem iyi ki varlar.. iyi ki.. iyileştirdiler beni..
Merak ettiğiniz ya da konuşmak istediğiniz her konu için aşağıdaki e-postadan bana ulabilirsiniz.
deepliner15@gmail.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder